Cięcie Sasagaki: Odblokowanie pełnego smaku korzenia łopianu

Autor: Joosta Nusseldera, autorka książki kucharskiej „Niezbędny japoński plan posiłków”. Zaktualizowano May 12, 2023

Kuchnia japońska znana jest z używania pysznych warzyw korzeniowych, takich jak gobo (korzeń łopianu). Ale aby uzyskać najlepsze kawałki tego warzywa korzeniowego, japońscy szefowie kuchni muszą pokroić go na bardzo cienkie paski lub wiórki.

Używają techniki noża zwanej sasagaki, a wszystko polega na cięciu korzenia na najcieńsze wióry.

Sasagaki to japoński nóż do cięcia cienkich wiórów. Polega na trzymaniu składnika, takiego jak korzeń łopianu, i struganiu go tak, jakby ostrzył ołówek. Technika dodaje tekstury i jest powszechnie stosowana w potrawach takich jak kinpira gobo i ryż gohan.

W tym przewodniku wyjaśnię, czym jest technika noża sasagaki, jak to zrobić i dlaczego Japończycy lubią, gdy korzeń łopianu jest tak cienki.

Sprawdź naszą nową książkę kucharską

Rodzinne przepisy Bitemybun z kompletnym planerem posiłków i przewodnikiem po przepisach.

Wypróbuj za darmo z Kindle Unlimited:

Czytaj za darmo

Co to jest Sasagaki?

Sasagaki (ささがき), znany również jako wióry, to japońska technika noża używana do cięcia cienkich wiórów gobo lub korzenia łopianu. 

To warzywo korzeniowe jest powszechnie stosowane w różnych japońskich potrawach, takich jak kinpira gobo i ryż gohan.

Sasagaki to tradycyjna japońska technika noża używana do delikatnego krojenia składników na cienkie wiórki.

Cięcie nożem bardziej przypomina ostrzenie ołówka niż cięcie korzenia na desce do krojenia.

Polega na umiejętnym manewrowaniu nożem w celu tworzenia długich, smukłych kawałków.

Sasagaki jest powszechnie stosowany do przygotowywania składników, takich jak korzeń łopianu (gobo), poprawiając ich atrakcyjność wizualną, teksturę i smak. 

Te wióry są często dodawane do różnych japońskich potraw, dodając niepowtarzalnego akcentu i estetycznego uroku ostatecznej prezentacji.

Aby wykonać sasagaki, wyobraź sobie, że temperujesz ołówek. Trzymaj mocno gobo w jednej ręce i zacznij strugać go nożem, starając się stworzyć cienkie wióry. 

Podczas pracy pamiętaj o obracaniu gobo, aby mieć pewność, że dotrzesz do wszystkich części warzywa.

Ta technika wymaga precyzji i praktyki, aby uzyskać pożądaną grubość wiórów. 

Używając sasagaki, możesz poprawić teksturę i prezentację swoich potraw z gobo.

Dlaczego nazywa się to sasagaki z liści bambusa?

Być może słyszałeś, jak sasagaki nazywa się „gobo z liści bambusa” i jest to po prostu nazwa nadana wiórom z korzenia łopianu, ale nadal odnosi się do cienkich wiórów za pomocą „sasagaki”. 

Określenie „Bambusowe Liście Sasagaki” odnosi się do określonego stylu lub odmiany techniki sasagaki stosowanej w kuchni japońskiej.

Nazywa się tak, ponieważ cienkie wióry utworzone tą metodą przypominają kształtem i wyglądem liście bambusa. 

Podobieństwo wynika przede wszystkim z długiego, smukłego i zakrzywionego charakteru wiórów, które przypominają charakterystyczną formę liści bambusa występujących w naturze. 

Nazwa służy jako opisowe odniesienie do wizualnego podobieństwa między wiórami a liśćmi bambusa, nadając technice poetycki akcent.

Jak wygląda cięcie sasagaki?

Cięcie sasagaki charakteryzuje się długimi, cienkimi wiórkami lub plasterkami składnika, zwykle uzyskiwanymi dzięki umiejętnej pracy nożem. 

Powstałe wióry są delikatne i smukłe, przypominając cienkie wstążki lub paski. Długość wiórów może być różna, ale generalnie jest spójna w całym tekście.

Prawidłowo wykonane cięcie sasagaki daje atrakcyjne wizualnie, jednolite wióry, które pokazują kunszt i precyzję techniki. 

Cienkość wiórków pozwala na lepsze doznania podczas jedzenia, ponieważ zapewniają one delikatną konsystencję i łatwiej wchłaniają smaki.

W potrawach takich jak kinpira gobo czy ryż gohan cięcie sasagaki dodaje elegancji i estetycznego uroku.

Smukłe wióry wnoszą zarówno atrakcyjność wizualną, jak i subtelną warstwę smaku do ogólnej prezentacji.

Ogólnie rzecz biorąc, krój sasagaki zapewnia elegancki i wyrafinowany wygląd, podnosząc teksturę i atrakcyjność wizualną składnika, na który jest nakładany.

Noże i narzędzia potrzebne do sasagaki

Aby stać się prawdziwym mistrzem sasagaki, trzeba mieć do dyspozycji odpowiednie narzędzia. 

W rzeczywistości istnieją dwa sposoby cięcia gobo w stylu sasagaki: 1) za pomocą Nóż Guto oraz 2) za pomocą obieraczki do warzyw.

Wiele osób wycina gobo w stylu sasagaki za pomocą japońskiej obieraczki. Te obieraczki są małe i łatwe w użyciu.

Ale to zależy od Ciebie.

Profesjonalni kucharze są wykwalifikowani w obsłudze Japoński nóż jak Gyuto (nóż szefa kuchni), więc tego właśnie używają i są niezwykle precyzyjnymi nożami!

Gyuto, nóż szefa kuchni w stylu japońskim, ma wszechstronną konstrukcję, która może wykonywać różne zadania krojenia, w tym krojenie warzyw.

Dzięki ostremu, cienkiemu ostrzu i lekko zakrzywionej krawędzi nóż gyuto może być używany do tworzenia cienkich wiórków w sasagaki. 

Będziesz także potrzebować deski do krojenia.

Podczas wykonywania sasagaki lub jakiejkolwiek innej technika nożowa, zaleca się użycie deski do krojenia odpowiedniej do danego zadania. 

W takim przypadku drewniana deska do krojenia jest często preferowana z kilku powodów. Drewniane deski do krojenia zapewniają dobrą równowagę między trwałością a łatwością obsługi noża. 

Oferują odrobinę naturalnego naddatku, który pomaga chronić ostrą krawędź noża i zapobiega jego zbyt szybkiemu tępieniu. 

Ponadto drewniane deski są bardziej delikatne dla ostrza noża, zmniejszając ryzyko zacięcia lub uszkodzenia noża podczas procesu krojenia.

Ja zrecenzował tutaj najlepsze obieraczki do warzyw zapewniające jednolite i równe wióry

Opanowanie sztuki cięcia sasagaki

Kiedy po raz pierwszy spróbowałem swoich sił w cięciu sasagaki, byłem zdumiony precyzją i umiejętnościami wymaganymi do tej tradycyjnej japońskiej techniki. 

Golenie odrostów gobo do idealnej grubości przy użyciu pojedynczego, ostrego ostrza jest sztuką samą w sobie. 

Aby wykonać sasagaki i golić gobo (korzeń łopianu) na cienkie wióry, wykonaj następujące czynności:

Za pomocą noża

• Rozpocznij od wybrania świeżego, twardego korzenia gobo. Najlepiej wybrać prosty i równomiernie ukształtowany, aby ułatwić obsługę.
• Zacznij od obrania gobo za pomocą obieraczki do warzyw lub noża. Usuń zewnętrzną skórę, aż dotrzesz do białego miąższu pod spodem. Pomoże to poprawić teksturę i wygląd końcowych wiórów.
• Trzymaj odsłonięte gobo mocno w jednej ręce, zachowując pewny chwyt, aby zachować kontrolę podczas procesu golenia. Pamiętaj, aby trzymać rękę z dala od miejsca, które będziesz golić, aby uniknąć przypadkowych skaleczeń.
• Używając ostrego noża, ustaw go pod niewielkim kątem w stosunku do gobo, podobnie jakbyś trzymał ołówek podczas ostrzenia. Ostrze powinno stykać się z powierzchnią gobo.
• Trzymając nóż w dłoni, zacznij od wykonania pionowych cięć w korzeniu, około 7 cm od końca. Uważaj, aby nie pokroić zbyt głęboko, ponieważ chcemy zachować integralność korzenia. Ta technika jest niezbędna w kuchni japońskiej, a przy odrobinie praktyki będziesz w stanie ją opanować w mgnieniu oka.
• Rozpocznij golenie gobo, delikatnie przesuwając nóż po powierzchni. Zastosuj równomierny nacisk i wykonuj płynne, kontrolowane ruchy, aby uzyskać cienkie wióry. Celem jest osiągnięcie długich, smukłych kawałków.
• Podczas golenia stale obracaj gobo, aby odsłonić różne sekcje i uzyskać równomierne cięcie. To gwarantuje, że pracujesz na wszystkich częściach gobo, wytwarzając spójne wióry w całym tekście.
• Utrzymuj stałe tempo i uważaj, aby nie wywierać nadmiernej siły, ponieważ tekstura gobo może być stosunkowo twarda. Staraj się, aby wióry były jak najcieńsze, dzięki czemu uzyskasz delikatny i atrakcyjny produkt końcowy.
• Po ogoleniu pożądanej ilości gobo, zbierz wióry i dodaj je do wybranego dania, takiego jak kinpira gobo lub ryż gohan. Technika sasagaki dodaje tym potrawom wizualnego zainteresowania, tekstury i smaku.

Za pomocą obieraczki do warzyw

Podczas gdy technika sasagaki jest zwykle wykonywana nożem, podobny efekt można osiągnąć za pomocą obieraczki do warzyw. 

Oto jak możesz dostosować technikę sasagaki za pomocą obieraczki do warzyw:

1. Zacznij od wybrania świeżego gobo (korzeń łopianu) i obierz go, aby usunąć zewnętrzną skórkę, odsłaniając biały miąższ pod spodem.
2. Trzymaj mocno obraną tarczę gobo w jednej ręce, zapewniając pewny chwyt, aby zachować kontrolę podczas procesu obierania.
3. Weź obieraczkę do warzyw w drugą rękę i ustaw ją pod niewielkim kątem w stosunku do gobo, podobnie jakbyś trzymał ołówek podczas ostrzenia.
4. Rozpocznij obieranie gobo za pomocą obieraczki do warzyw, stosując delikatny nacisk i wykonując gładkie, kontrolowane pociągnięcia. Celem jest stworzenie długich, cienkich wiórów.
5. Obracaj gobo podczas obierania, upewniając się, że pokrywasz wszystkie strony i uzyskujesz jednolite wióry na całej powierzchni.
6. Kontynuuj obieranie, aż uzyskasz pożądaną ilość wiórów gobo.

Używanie obieraczki do warzyw do sasagaki może dawać nieco szersze i grubsze wióry w porównaniu z użyciem noża. 

Jednak technika ta może nadal poprawiać teksturę i prezentację gobo w potrawach takich jak kinpira gobo lub ryż gohan.

W razie potrzeby dostosuj nacisk i kąt obieraczki do warzyw, aby uzyskać cieńsze wióry.

Pamiętaj, że praktykowanie sasagaki wymaga cierpliwości i precyzji.

Z czasem i doświadczeniem rozwiniesz umiejętność tworzenia pięknych i drobno ogolonych gobo do różnych kreacji kulinarnych.

Wiele zastosowań gobo o cięciu sasagaki

Kiedy udoskonaliłem swoje umiejętności cięcia sasagaki, nie mogłem się doczekać, aby dobrze wykorzystać moje pięknie ogolone korzenie gobo.

W Japonii gobo cięte sasagaki jest podawane w różnych potrawach, takich jak:

1. Gobo Kinpiry: Cienko pokrojone sasagaki gobo jest często kluczowym składnikiem kinpira gobo, popularnej japońskiej potrawy. Wióry gobo są smażone z innymi warzywami, takimi jak marchewka, i doprawiane sosem sojowym, mirinem i cukrem, co daje aromatyczną i żywą przystawkę.
2. Ryż Gohana: Można dodać gobo o cięciu Sasagaki Ryż Gohana, tworząc atrakcyjny wizualnie i ciekawy teksturalnie element. Delikatne wiórki nadają ryżowi subtelny smak i przyjemną chrupkość (zobacz mój przepis na ryż takikomi gohan tutaj).
3. Sałatki: Wióry Gobo mogą być używane w różnych sałatkach, dodając im niepowtarzalnego charakteru. Można je mieszać z innymi warzywami, zieleniną i dressingami, nadając sałatce wyraźny smak i poprawiając ogólną konsystencję.
4. Garnirunek: Cienkie, eleganckie wiórki gobo o cięciu sasagaki mogą być używane jako piękny dodatek do ulepszenia prezentacji różnych potraw, w tym rolek sushi, półmisków sashimi lub dań z makaronem. Wióry dodają atrakcyjności wizualnej i smaku całemu daniu.
5. Tempura: Wióry gobo można dodawać do preparatów w tempurze, dodając zachwycającej konsystencji i smaku. Cienkie wiórki stają się chrupiące po smażeniu w głębokim tłuszczu, stanowiąc delikatny i smaczny składnik potrawy w tempurze.
6. Pikle: Gobo cięte w sasagaki można również marynować, samodzielnie lub jako część marynat z mieszanych warzyw. Proces trawienia dodaje cierpkości i chroni gobo, zachowując jednocześnie jego wyjątkową teksturę.
7. Nabe: obfite, rozgrzewające danie na gorąco, idealne do karmienia głodnych członków rodziny.
8. Zupa miso: w przypadku tej zupy cienko ogolone gobo dodaje wyjątkowego akcentu i głębi smaku.
9. Przyprawa: Wreszcie, gobo może być używane jako przyprawa do dań z makaronem, ponieważ zapewnia bardzo ziemisty smak i wyjątkową konsystencję.

Wszechstronność gobo ciętego Sasagaki pozwala na włączenie go do różnych potraw, zapewniając wizualne zainteresowanie, teksturę i smak. 

Delikatne wiórki wnoszą odrobinę elegancji i złożoności do kulinarnych kreacji, w których są prezentowane.

Czy Sasagaki stosuje się tylko do korzenia łopianu?

Chociaż sasagaki jest powszechnie kojarzone z korzeniem łopianu (gobo), nie jest używane wyłącznie do tego konkretnego składnika. 

Technikę sasagaki można zastosować do różnych warzyw, a nawet niektórych owoców, aby uzyskać cienkie wiórki. 

Jest to wszechstronna metoda krojenia, która może poprawić teksturę i prezentację szeregu składników.

Oprócz korzenia łopianu, inne warzywa, takie jak marchew, rzodkiewka daikon, ogórki i cukinia, można ogolić za pomocą sasagaki, aby uzyskać cienkie, delikatne kawałki. 

Wióry te można wykorzystać w daniach takich jak sałatki, frytki, dodatki i nie tylko.

WSKAZÓWKA: spróbuj ta orzeźwiająca sałatka z ogórków sunomono przy użyciu techniki cięcia sasagaki

Technika sasagaki pozwala na precyzyjne krojenie i może być dostosowana do różnych składników w zależności od pożądanego rezultatu.

Podczas gdy korzeń łopianu pozostaje popularnym wyborem do sasagaki, samą technikę można twórczo zastosować do różnych warzyw, rozszerzając jej zastosowanie i dodając atrakcyjności wizualnej i tekstury do szerokiej gamy potraw.

Zainspirowana techniką sasagaki, postanowiłam poeksperymentować z innymi warzywami. 

Odkryłem, że warzywa allium, jak negi (japońska cebula pęczkowa), można również golić metodą sasagaki.

Rezultatem był wspaniały dodatek do mojego kulinarnego repertuaru, idealny do:

• Ozdabianie potraw atrakcyjną wizualnie, drobno ogoloną wierzchnią warstwą warzywną
• Dodaje przypływ smaku i tekstury do sałatek i frytek
• Stworzenie wyjątkowej, przyciągającej wzrok prezentacji na specjalne okazje

Jaka jest historia cięcia sasagaki?

Historia krojenia sasagaki wywodzi się z tradycyjnych japońskich praktyk kulinarnych. 

Chociaż nie ma ostatecznego historycznego opisu jego pochodzenia, technika ta była przekazywana z pokolenia na pokolenie i stała się uznaną metodą w kuchni japońskiej.

Sasagaki, co po japońsku oznacza „wióry”, prawdopodobnie pojawiło się jako sposób na poprawę tekstury i prezentacji składników.

Precyzyjne, cienkie wiórki powstałe dzięki tej technice dodają atrakcyjności wizualnej i mogą poprawić ogólne wrażenia z jedzenia.

Korzeń łopianu (gobo) jest jednym z najczęściej kojarzonych składników z sasagaki.

Ze względu na swoją włóknistą naturę golenie korzenia łopianu na cienkie paski pomaga zmiękczyć jego teksturę i sprawia, że ​​jedzenie jest przyjemniejsze. 

Z biegiem czasu technika ta rozszerzyła się o inne warzywa, co pozwoliło na szerszy zakres zastosowań kulinarnych.

Krój sasagaki jest przykładem dbałości o szczegóły i kunsztu głęboko zakorzenionego w japońskich tradycjach kulinarnych. 

Pokazuje mistrzostwo w posługiwaniu się nożem i uznanie dla przekształcania składników w atrakcyjne wizualnie i harmonijne dania.

Chociaż dokładne szczegóły historyczne mogą być nieuchwytne, sasagaki pozostaje integralną częścią japońskiego dziedzictwa kulinarnego, zachowując tradycyjne techniki i przyczyniając się do artystycznych i estetycznych elementów dzisiejszej kuchni japońskiej.

Różnice

Sasagaki to tylko jeden z wielu rodzajów japońskich cięć nożem. 

Sasagaki (wióry) vs Hanagir (kształty kwiatów)

Sasagaki i hanagiri to dwie różne techniki noża powszechnie stosowane w kuchni japońskiej, z których każda ma swój własny cel i estetyczny wygląd.

Sasagaki, jak omówiono wcześniej, polega na krojeniu składników na cienkie wiórki. Jest to podobne do strugania lub golenia, tworząc długie, smukłe kawałki. 

Sasagaki jest często używane w celu poprawienia tekstury, prezentacji i ogólnego wrażenia podczas jedzenia składników, takich jak korzeń łopianu (gobo). 

Delikatne, jednolite wióry wytwarzane przez sasagaki można dodawać do różnych potraw, zapewniając wizualne zainteresowanie i subtelny smak.

Z drugiej strony Hanagiri koncentruje się na tworzeniu plasterków w kształcie kwiatu lub płatka. Technika ta polega na umiejętnym krojeniu składników, takich jak warzywa czy ryby, w ozdobne kwiatowe kształty. 

Hanagiri służy przede wszystkim do celów dekoracyjnych i dodaje element artystyczny do prezentacji potraw.

 Jest powszechnie spotykany w dekoracyjnych dodatkach, aranżacjach sushi lub jako ozdoba w tradycyjnej japońskiej kuchni kaiseki. 

Chociaż zarówno sasagaki, jak i hanagiri wymagają precyzyjnej pracy nożem i przyczyniają się do wizualnej atrakcyjności japońskich potraw, różnią się one zamierzonymi wynikami. 

Sasagaki kładzie nacisk na tworzenie cienkich wiórków w celu poprawy tekstury i smaku, podczas gdy hanagiri kładzie nacisk na tworzenie ozdobnych kształtów kwiatów w celach estetycznych.

Te techniki nożowe odzwierciedlają misterną dbałość o szczegóły i kunszt dominujący w japońskich tradycjach kulinarnych, ukazując różnorodne sposoby przekształcania składników i prezentowania ich w wizualnie urzekających i przyjemnych formach.

Sasagaki kontra Ken

Cóż, jest coś takiego jak tzw japońskie cięcie Kena. Jest używany głównie do rzodkiewki daikon, która jest używana jako dodatek do sushi i sashimi. 

I nie, nie wymaga krojenia makaronu. Kawałki Ken dają daikon, które są tak cienkie i przypominają makaron, że są używane do zrównoważenia wyrazistości sashimi.

Ale możesz również użyć ich jako środka do czyszczenia palet pomiędzy kawałkami różnych rodzajów sashimi.

Cięcie Ken jest używane głównie do rzodkiewki daikon, gdzie jest wykorzystywane do tworzenia cienkich pasków przypominających makaron. 

Te delikatne paski daikon są często wykorzystywane jako dodatek do sushi i sashimi, zapewniając wizualny kontrast i równowagę żywym kolorom ryb. 

Dodatkowo mogą służyć jako środek czyszczący podniebienie między różnymi rodzajami sashimi, odświeżając podniebienie na kolejne doznania smakowe.

Z drugiej strony Sasagaki to technika skupiająca się na tworzeniu cienkich wiórków, zwykle ze składników takich jak korzeń łopianu (gobo). 

Polega na umiejętnym struganiu lub goleniu składnika w celu uzyskania długich, smukłych kawałków.

Sasagaki jest wykorzystywane do poprawy tekstury i prezentacji, dodając wizualnego zainteresowania i subtelnych smaków potrawom takim jak kinpira gobo lub ryż gohan.

Chociaż obie techniki wymagają precyzyjnej pracy nożem, różnią się wynikami i zastosowaniami.

Cięcie Ken daje cienkie, przypominające makaron paski daikon, głównie do celów dekoracyjnych, dodając element estetyczny do sushi i sashimi. 

Wręcz przeciwnie, Sasagaki koncentruje się na tworzeniu cienkich wiórków, aby poprawić teksturę i smak składników w różnych potrawach.

Sasagaki kontra Rangiri

Sasagaki i Rangiri to dwie różne techniki noża powszechnie stosowane w japońskich praktykach kulinarnych, z których każda ma swój odrębny cel i efekt wizualny.

Sasagaki odnosi się do techniki tworzenia cienkich wiórków lub plastrów, często stosowanych do składników takich jak korzeń łopianu (gobo).

Polega na umiejętnym struganiu lub goleniu składnika w celu uzyskania długich, smukłych kawałków. 

Sasagaki jest wykorzystywane do poprawy tekstury, prezentacji i ogólnego wrażenia kulinarnego składnika w potrawach, takich jak kinpira gobo lub ryż gohan.

Z drugiej strony, Rangiri polega na krojeniu składników, zazwyczaj warzyw korzeniowych, takich jak marchew lub rzodkiewka daikon, w ukośne lub ukośne kształty.

Mogą one wyglądać jak diamenty lub trójkąty na talerzu.

Termin „rangiri” oznacza „losowe cięcie” lub „skośne cięcie”.

Ta technika pozwala uzyskać kanciaste kawałki o skośnych krawędziach, dodając składnikowi atrakcyjności wizualnej i elementu dynamicznego. 

Kawałki Rangiri są często używane do celów dekoracyjnych lub do ułatwienia równomiernego gotowania, gdy składniki są używane do frytek lub dań gotowanych na wolnym ogniu.

Podczas gdy Sasagaki koncentruje się na tworzeniu cienkich wiórów, Rangiri kładzie nacisk na tworzenie wyraźnych ukośnych lub ukośnych kształtów. 

Sasagaki poprawia teksturę i smak, podczas gdy Rangiri dodaje atrakcyjności wizualnej i artystycznego akcentu prezentacji składników.

Obie techniki są przykładem precyzji i dbałości o szczegóły, które są integralną częścią japońskich tradycji kulinarnych. 

Przyczyniają się do ogólnej estetyki i doznań kulinarnych, ukazując wszechstronność i kunszt umiejętności posługiwania się nożem w kuchni japońskiej.

Sasagaki kontra Sengiri

Sasagaki i Sengiri to dwie odrębne techniki noża powszechnie stosowane w kuchni japońskiej, z których każda ma swój własny cel i efekt wizualny.

Sasagaki odnosi się do techniki tworzenia cienkich wiórków lub plastrów, zazwyczaj z takich składników jak korzeń łopianu (gobo). 

Polega na umiejętnym struganiu lub goleniu składnika w celu uzyskania długich, smukłych kawałków.

Sasagaki służy do poprawy tekstury, prezentacji i ogólnego wrażenia kulinarnego składnika w potrawach, takich jak kinpira gobo lub ryż gohan.

Sengiri, z drugiej strony, polega na krojeniu składników w cienkie paski przypominające zapałki. Jest to technika powszechnie stosowana w przypadku warzyw takich jak marchew czy rzodkiewka daikon. 

Termin „sengiri” oznacza „cienkie plastry” lub „cięcie julienne”.

Kawałki Sengiri są jednolite i smukłe, tworząc cienkie paski, które są często używane do frytek, sałatek lub jako polewa do makaronu.

Podczas gdy Sasagaki koncentruje się na tworzeniu cienkich wiórów, Sengiri kładzie nacisk na jednolite cienkie paski przypominające zapałki. 

Sasagaki poprawia teksturę i smak, podczas gdy Sengiri jest ceniony za jednolitość, łatwość gotowania i atrakcyjność wizualną w różnych potrawach.

Obie techniki wymagają precyzji i umiejętności posługiwania się nożem, przyczyniając się do ogólnej estetyki i doznań kulinarnych w kuchni japońskiej. 

Niezależnie od tego, czy tworzysz delikatne wióry z Sasagaki, czy jednolite paski z Sengiri, techniki te pokazują kunszt i dbałość o szczegóły, które są integralną częścią japońskich tradycji kulinarnych.

Wskazówki i porady dotyczące cięcia Sasagaki

Dobra, ludzie, porozmawiajmy o cięciu sasagaki, a raczej poradach i sztuczkach dotyczących golenia korzenia łopianu, zwanego też gobo. 

Po pierwsze, potrzebujesz ostrego noża i trochę cierpliwości. Metoda cięcia sasagaki polega na cienkim goleniu korzenia łopianu, co może być nieco trudne. 

Zacznij od wyszorowania powierzchni korzenia szczotką z naturalnego włosia lub szczotką do warzyw.

Jeśli korzeń jest zbyt twardy, może być konieczne obranie go za pomocą małego noża do obierania lub noża do owoców.

Następnie wykonaj pionowe nacięcia na jednym końcu korzenia o długości około 7 cali lub 20 cm.

Przytrzymaj nieobcięty koniec korzenia i ogol go cienko, najlepiej nad miską z wodą, aby złapać wióry. 

Obracaj korzeń podczas pracy, wykonując nowe pionowe cięcia co około 7 cali, aż ogolisz cały korzeń.

Zauważysz, że wióry zmieniają kolor na żółto-brązowy i mogą mieć gorzki smak.

Opłucz je lekko w durszlaku, aby pozbyć się goryczy lub wyraźnej ziemistości. Voila, masz doskonałe sasagaki gobo!

Niektórzy ludzie wolą używać sasagaki gobo zamiast julienned gobo w potrawach takich jak kinpira gobo lub zupach i frytkach.

To świetny sposób na dodanie tekstury i smaku potrawom.

Jeśli nadal borykasz się z krojeniem sasagaki, możesz spróbować użyć grubej tarki lub mandoliny z drobnym ostrzem do szatkowania. 

A jeśli wszystko inne zawiedzie, po prostu udawaj, że ostrzysz ołówek i cienko przycinasz korzeń w ten sposób.

Więc masz to, ludzie, kilka wskazówek i sztuczek dotyczących cięcia sasagaki dla korzenia łopianu. Teraz idź naprzód i podbij to gobo jak zawodowiec!

Wnioski

Podsumowując, sasagaki to tradycyjna japońska technika noża polegająca na tworzeniu cienkich wiórków lub plasterków składników, w szczególności korzenia gobo. 

Ta skrupulatna i precyzyjna metoda krojenia poprawia teksturę, prezentację i ogólne wrażenia kulinarne różnych potraw. 

Delikatne i smukłe wiórki wytwarzane przez sasagaki dodają atrakcyjności wizualnej, poprawiają wchłanianie smaku i przyczyniają się do estetycznego uroku kuchni japońskiej. 

Koncentrując się na kunszcie i dbałości o szczegóły, sasagaki jest przykładem kunsztu i tradycji kulinarnych głęboko zakorzenionych w japońskiej kulturze kulinarnej.

Następnie dowiedz się o Hiramori, fascynującym japońskim stylu platerowania

Sprawdź naszą nową książkę kucharską

Rodzinne przepisy Bitemybun z kompletnym planerem posiłków i przewodnikiem po przepisach.

Wypróbuj za darmo z Kindle Unlimited:

Czytaj za darmo

Joost Nusselder, założyciel Bite My Bun, jest content marketerem, tatą i uwielbia wypróbowywać nowe potrawy z japońskim jedzeniem w sercu swojej pasji, a wraz ze swoim zespołem tworzy szczegółowe artykuły na blogu od 2016 roku, aby pomóc lojalnym czytelnikom z przepisami i wskazówkami kulinarnymi.